در زندگی گاهی اوقات اتفاقاتی می افتند که ما در آن نقشی نداریم. این اتفاقات گاهی خوب و گاهی هم بد استند. وقتی اتفاق خوبی می افتد، انسان ها حس خوبی دارند و وقوع همین اتفاق خوب باعث انگیزه بیشتر شده باعث می شود تا انسان ها مشتاقانه به سوی هدف و آینده شان بروند. اما بعضاً اتفاقات بدی در زندگی می افتند که باعث نوعی بی ارادگی در انسان می شوند.
افراد زیادی را در این چند وقت اخیر دیدم که به خاطر جنگ و بحران داخلی در کشورهایشان مجبور به ترک وطن شان شده اند و در جای دیگری با فرهنگ و زبان کاملاً متفاوت زندگی می کنند. این انسان ها حالا به جای امنی آمده اند و باید برای خودشان زندگی جدیدی بسازند.
مهاجرت از این انسان ها حتی همان هویتی را که در وطن شان با صد زحمت و تلاش های بی شایبه برای خود ساخته بودند، را نیز می رباید. آنها با ورود به کشور جدید، ابتدا باید سعی کنند تا هویت سابق خود را بدست بیاورند که اصلاً کار آسان نبوده و نیست.
این افراد همراه با کوله بار سنگین مشکلات، در جریان تلاش شان برای احیای دوباره هویت، هر بار که می خواهند بایستند به زمین می خورند و با هر بار به زمین خوردن، مشکلات تلخ گذشته برایشان یادآوری می شود و چه سخت است در این شرایط زندگی جدید ساختن!
خیلی ها تلاش می کنند تا پس از ورود به جامعه جدید، زندگی خود را از نو بسازند اما در این راه با موانع زیادی روبرو می شوند. مهاجر فرار کرده از جنگ، به امید زندگی در محیطی امن و آرام به کشور دیگر پناه می برد اما این کشور با رد درخواست پناهندگی این مهاجر، در قدم اول بی سرنوشتی را به مهاجر به بار می آورد و باعث تضعیف اراده مهاجر برای ساختن زندگی نو و یافتن جای پایی برای خود در جامعه جدید می شود. حس تعلق نداشتن به جامعه به مهاجر دست می دهد. این حس مخربی است که سالها وی را همراهی خواهد کرد و سنگ جلوی پای وی در خیلی از فعالیت ها خواهد شد.
ولی چه میشود کرد. باید ایستاد و شکست را قبول کرد؟
نخیر! باید جنگید و به تمام مشکلات غلبه کرد. باید اهداف خود در زندگی را همیشه و تحت هر شرایطی دنبال کرد و پر انرژی به سوی آینده رفت. باید روز به روز قوی تر شد، از گذشته درس گرفت و تجربیات گذشته را توشه راه آینده ساخت. تنها راهی که برای ساختن یک زندگی جدید داریم داشتن هدف است و در کنار آن استقامت کردن و پایداری برای رسیدن به آن.
ناامید شدن و توقف کردن، جز تلف شدن وقت و هدر رفتن لحظه های با ارزش زندگی هیچ کمک دیگری به انسان نمی کند، پس نباید ناامید شد و تسلیم مشکلات گردید. بلکه باید مبارزه کرد.
این را باید همه بدانیم که مشکلات بدون خواست و اراده ما رخ می دهند. ولی رفع کردن و عبور از آنها در دستان و اراده ماست. با هر بار کوشش دوباره برای عبور از یک مشکل، می توان جوابی بهتر از قبل گرفت. فراموش نباید کرد که هر شکست می تواند مقدمه یک پیروزی باشد.
تلاش برای آغاز جدید!
