عقربه ساعت به ٥ عصر نزدیک میشود. بعد از ظهر روز پنجشنبه است و اتاق کنفرانس هم در حال پر شدن میباشد. حدود ۲۰ نفر از فعالین حقوق پناهجویان، آلمانی، افغانستانی و ایرانی که هر کدام از نهادهای مختلف نمایندگی میکنند در این اتاق کنفرانس جمع شده اند تا جلسه را برگزار کنند. همه اعضای اتحاد برلین علیه اخراج اجباری به افغانستان *
میباشند که از اواسط اکتبر در برلین تشکیل و تاکنون در این شهر فعالیت میکند. در چهره حاضرین جلسه ناراحتیِ توام با امید دیده میشود. همه از ادامه روند اخراج اجباری جمعی پناهجویان افغانستانی به افغانستان ناراحت هستند اما امیدوارند که اعتراضات گسترده در تمامی شهرهای آلمان مخصوصاً برلین، تاکنون نتیجه کمی داشته و دولتهای بعضی از ایالات در تقابل با تصمیم دولت فدرال، از اخراج مهاجرین افغانستانی به افغانستان دست برداشتهاند.
بازگشت به خط اول جنگ و ترور
در دسامبر ۲۰۱۶ روند اخراج جمعی پناهجویان افغانستانی از آلمان آغاز شد و باوجود اعتراضات گسترده این روند تاکنون ادامه دارد. هر ماه یک تعداد پناهجویان افغانستانی در پروازی به کابل پایتخت کشوری جنگزده فرستاده میشوند. تاکنون در چهار پرواز، ۹۳ تن به افغانستان فرستاده شدهاند.
این مهاجرین در حالی به افغانستان اخراج میشوند که وضعیت امنیتی در این کشور هر روز بدتر میشود و آتش جنگ در آن با گذشت هر روز شعلهور تر میگردد. براساس گزارش هیات معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما – AMANU) که در ماه فوریه منتشر شد، در نتیجه جنگ و درگیریها در سال ۲۰۱۶ در سراسر افغانستان ۱۱۴۱۸ تن غیرنظامی کشته و زخمی شدهاند. این گزارش سال ۲۰۱۶ را مرگبارترین سال برای غیرنظامیان در افغانستان خوانده است. مطابق این گزارش، جنگ در افغانستان از سال ۲۰۰۹ تا پایان سال ۲۰۱۶ جان ۲۴۸۴۱ تن از غیرنظامیان را گرفته و ۴۵۳۴۷ تن نیز زخمی شدهاند.
این بخش کوچکی از واقعیت جنگی است که از سه دهه گذشته تاکنون مردم افغانستان را در آتشش میسوزاند و در این سه دهه تمام جمعیت ۲۵ میلیونی افغانستان در آرزوی ختم آن هستند اما گویی جنگ جایی بهتر از آغوش افغانستان نیافته است.
اما حال ۹۳ تن از انسانهایی که با گذاشتن جان بر کف دستشان، با قبول خطرات فراوان و عبور مسیرهای خطرناکی مثل مرز ایران و دریای مرزی ترکیه و یونان، خود را به ساحلی امنی در اروپا رسانده بودند، دوباره به کشوری فرستاده شدند که از آنجا از مرگ فرار کرده بودند.
هیچ منطقه یی در افغانستان امن نیست
این واقعیت غیرقابل انکار است که در افغانستان هیچ نقطه امنی وجود ندارد. حملات تروریستی، جنگ و درگیریها در پایتخت و سایر مناطق افغانستان هر ماه جان دهها تن را میگیرند و صدها تن زخمی میشوند. این افراد فقط از سوی مخالفین دولت افغانستان کشته و زخمی نمیشوند بلکه در بسیاری موارد غیرنظامیان از سوی نیروهای دولتی نیز کشته و زخمی شدهاند.
حملات انتحاری در سالهای اخیر به طور چشمگیر افزایش یافته طوریکه این حملات مسبب بیشترین قربانیان جنگ افغانستان گردیده است. از شرق تا غرب و از شمال تا جنوب، در هر نقطهیی از افغانستان، حتی در پایتخت که وزیر داخله آلمان آنرا امن میداند، حملات انتحاری جان بیگناهان را هر روز گرفته و میگیرد.
فقط جنگ نیست که افغانستانیها را مجبور به ترک کشورشان میکند بلکه تبعیض سیستماتیک دولت بر بخش اعظمی از مردم افغانستان، فساد اداری گسترده و ضعف حکومتداری، دلایلی دیگری هستند که زندگی را در افغانستان مشکل ساخته است.
آیا به راستی چنین کشوری برای زندگی مناسب است؟ آیا جای امنی در افغانستان پیدا میشود که حداقل امکانات برای زندگی در آن فراهم باشد تا شهروندان افغانستان به آنجا بروند و بدون ترس از مرگ در این مکان زندگی کنند؟
پناهجویان افغانستانی قربانی بازیهای سیاسی
حمید پناهجوی اهل افغانستان که مدت یک و نیم سال است وارد آلمان شده، در تظاهراتی که در برلین توسط اتحاد برلین علیه اخراج اجباری به افغانستان برگزار شده بود گفت: “سالها در آتش جنگها در افغانستان سوختیم و قربانی دادیم. از جنگ و مرگ فرار کردیم تا شاید چند روزی از عمرمان را در امنیت زندگی کنیم. اما حالا قربانی سیاست دولتی میشویم که همیشه مدعی حمایت از حقوق بشر بوده است. اخراج افغانستانیها به افغانستانِ جنگزده در مغایرت با این ادعای آلمان است.”
این پناهجوی ۲۸ ساله افغانستانی به سخنان وزیر داخله آلمان که میگوید در افغانستان مناطقی وجود دارد که امن هستند، اشاره کرده و گفت: “از جنگ، فساد، دروغگویی و ناکارآمدی دولتمردان افغانستان فرار کردیم و حال گرفتار دروغهای بعضی دولت مردان آلمانی شدیم.”
باوجود تمام گزارشها از وضعیت بد امنیتی افغانستان، دولت آلمان همچنان بر تصمیم اش
مبنی بر اخراج اجباری پناهجویان افغانستانی به افغانستان استوار است و قاطعانه در حال عملی کردن آن میباشد. این عمل دولت آلمان بیانگر یک واقعیت است و آن اینکه پناهجویان افغانستانی قربانی سیاست دولت آلمان شدهاند.
دولت فدرال آلمان و تمامی کشورهای اروپایی از وضعیت بد امنیتی افغانستان آگاه هستند اما چشمهایشان را در مقابل این واقعیت بستهاند. فعلاً سياست و اوضاع سياسى آلمان اين را ايجاب مى كند كه دولت آلمان با چشمپوشی از واقعیت ها، روى اصول قبول شده خود كه همان احترام به حقوق انسانى است پا بگذارد و خلاف تمام موازين حقوق بشرى، افغانستانیهاى مهاجر را به يك كشور جنگ زده و ناامن پس بفرستد.
از سوی دیگر دولت آلمان با امضاى معاهدات با دولتهاى مبدا مثل افغانستان، ترکیه و تونس و اخراج پناهجویان به این کشورها، در واقع تسليم خواستههاى راستهاى افراطى و
در واقع تسلیم خواسته های راست های افراطی و احزاب سیاسی شان مانند DFA شده که عليه مهاجرين و حق قانونى و بشرى آنها برای پناهندگی هستند.
با نزديك شدن به انتخابات، احزاب حاكم آلمان تلاش دارند تا با افزایش و تسريع روند اخراج پناهجويان به كشورى جنگ زده مثل افغانستان و تدوين قوانين سخت گيرانه مهاجرتى، دل راى دهندگان را بدست بياورند تا مبادا در انتخابات ماه سپتامبر ببازند. در شرایط حاضر، براى اين احزاب مهم نيست كه جلب توجه راىدهندگان از راه دیپورت پناهجویان ممكن است به قيمت جان آنها تمام شود. در حقيقت احزاب حاكم آلمان از مهاجرين افغان استفاده ابزارى مى كنند تا بتوانند بار ديگر طرفداران شان را افزایش دهند.
ادامه اخراج اجباری؛ ادامه اعتراضها
با توجه به وضعیت بد امنیتی افغانستان، فرستادن مهاجرین افغانستانی به این کشور مثل صدور حکم مرگ این مهاجرین است. این موضوع همواره توسط اعضای اتحاد برلین علیه اخراج اجباری به افغانستان، در جلسات این گروه و همچنان در تظاهراتهای برگزار شده، مطرح شده است.
اعضای اتحاد برلین علیه اخراج اجباری به افغانستان میگویند که اخراج پناهجویان به افغانستان عملی غیرانسانی بوده، خلاف تمامی موازین قبول شده حقوق بشری است و تازمان توقف کامل روند اخراجها، اعتراضات شان را ادامه میدهند.
